آنتایتلد

هر آدم جدیدی که وارد زندگیمون میشه بخشی از وجود ما رو متعلق به خودش می کنه. به اندازه ی تمام ثانیه هایی که بهش فکر می کنیم اجازه می دیم مهم شه تو زندگیمون. با رفتنشون اون تیکه سوخته و رها میشه. جا می مونه. می خواد که برگرده پیش اون آدمه و میشه دشمن خودمون. خودمونو تیکه تیکه نکنیم در گذر زمان. که به قول یکی یه تیکه مون در حدی از خودمون متنفر باشه که بخواد زندگیمونو به گند بکشه.

از در به دری

---

همین!